"Ik was hier op de club nog lang niet klaar, man ik heb nog zo veel ideeën. Maar helaas moet ik er nu toch een punt achter zetten. Ik stop ermee."
Hans Hoetink is algemeen beheerder van de club en daarmee de opper-vrijwilliger van de vereniging. Hans wil ‘een jaar helemaal niets doen en dan zien we wel verder’, want op dit moment is hij thuis meer nodig dan waar ook. “Ik wil meer thuis zijn voor m’n vrouw.”
Niet alleen door het thuisfront is hij genoodzaakt te stoppen, ook bij Hans zelf ‘komen nu de probleempjes’. “Ik heb algehele artrose in m'n hele lichaam, m’n handen willen niet zo hard meer, en er is verder weinig aan te doen. Als de pijn op komt zetten, moet ik het gewoon rustiger aan doen. Goed luisteren naar m'n lichaam."
Hans Hoetink is van nature een bescheiden man, die prima gedijt op de achtergrond, maar als geen ander weet hoe hij z’n mannetje moet staan en hoe hij jong en oud kan motiveren en inspireren. Gewoon doen, aanpakken en trots zijn op wat je met elkaar bereikt.
Dat Hans stopt als algemeen beheerder van de club is een behoorlijke aderlating. Want wat er achter de schermen allemaal door Hans is geregeld is moeilijk voor te stellen.
"Ik deed het totale beheer van de club; de velden; de gebouwen; materiaal, kantine en de inkoop.
In 2008 stelde toenmalig voorzitter Jan Brunshorst een rapport op over 'het totale beheer van de club’. De functie die daarbij hoorde, als algemeen beheerder, heeft Hans op zich genomen, en dat heeft ie geweten.
“Ik sprak een manager die me destijds vertelde nog nooit een functie-omschrijving te hebben gelezen met zo veel taken en uit te voeren zaken. Maar je moet ergens beginnen. Geleidelijk pak je dingen aan, probeer je mensen te enthousiasmeren en dan komt het meestal wel goed.”
Hans is voetbal. Opgegroeid tussen Eefde en Almen begon hij als 6-jarig jongetje bij SV Almen, en ging daar weg als leider van het derde team. "Ik ben officieel in 1993 lid geworden bij Sportclub Lochem, omdat m’n zoons hier speelden bij de F-jes."
"Toen ik hier in het begin de kantine deed, heb ik bij Almen ook nog de kantine gedaan. De penningmeester kende ik goed en kwam naast me staan, langs de lijn en vroeg: "Jij doet het beheer bij de kantine in Lochem, we horen daar zulke goede verhalen over, zou je ons niet uit de brand kunnen helpen? We moeten iemand hebben die van wanten weet en iets op kan zetten.”
"Dus ik zeg: Almen ligt me ook aan het hart, ik wil jullie wel helpen. Dus zaterdags deed ik de kantine in Almen en zondags hier in Lochem.”
"Op vrijdagavond had ik het zaalvoetbalteam van m’n jongens waar ik leider van was. Wat ik tien jaar heb gedaan. Iedere vrijdag. Van september tot mei. Bousema was onze sponsor, die regelde de kleding. En kwamen we om 01:00 uur ’s nachts terug uit Dinxperlo, gingen we altijd nog even bij de sponsor langs. Tot in de kleine uurtjes. Vond mijn vrouw niet altijd leuk, maar toe maar."
Voetbal was z’n grote hobby. En hij zal het allemaal ook best gaan missen. "Ik heb nu gewoon in m’n kop zitten dat ik een jaar niks ga doen. Ik ga lekker de wedstrijden kijken en kan ik ook weer eens mee naar de uitwedstrijden van het eerste. Dat deed ik vroeger als bestuurslid altijd."
De mooiste ervaring had Hans toen hij in de voorbereidingscommissie zat voor de aanleg van het kunstgrasveld, in november 2013. Hij kreeg de controle op alles wat er gebeurde, en dat is iets waar je Hans een plezier mee doet.
"Toen alles klaar was en het kunstgrasveld er lag, hadden we een afrondingsgesprek. Tijdens een afsluitend etentje bij Witkamp in Laren. De hoogste baas bij Antea-groep, de uitvoerder van het project, ging staan en zei: “Het was een fantastisch mooi project, wij hebben zo veel ervaring opgedaan. De manier waarop het proces bij jullie is gegaan, hebben we nu als standaard procedure neergelegd voor alle volgende projecten bij iedere vereniging waar we dit voor gaan doen. We willen dat er een verantwoordelijke van de vereniging als toezichthouder aanwezig is. Dat is ons zo goed bevallen. Hans bedankt.”
En hij begon te lachen “de manier waarop jij die dingen coördineert en het proces stil legt als het niet goed gaat, we hebben er intern bij Antea-groep ook om moeten lachen, maar het werkte gewoon fantastisch.”
De taken van Hans worden overgenomen door drie personen. "Alleen hebben we die mensen nog niet.”
Maandag, tijdens de Algemene Leden Vergadering, neemt Hans officieel afscheid en wordt hij in het zonnetje gezet. (Iets waar je hem overigens niet per sé veel plezier mee doet.)